BİR GALATA AKŞAMI

Şimdi Galata'dayım ama meyhanede değil, cafede değil, restoranda değil ne olduğu belli değil bu yerin. Sorarım size bazı mekanlar öyle değil mi? Ne olduğu belli değil bazı mekanların....

Ama belli olan bir şeyler var; yine bazıları akşam yemeklerini yedi; soslu makarnalar, taze balıklar çeşit çeşit mezeler, yine kaliteli şişe şaraplar ellerde kadehler, yine acı kahveler içildi, yine birileri Tarlabaşı'ndan temin ettiği otu sardı, yine birileri kule altında ucuz içkilerini yudumladı, yine birileri sağlıklı ve genç olmasına rağmen kuleye doğru yokuşu çıkarken sitem etti, yine birileri bu kadim şehri kuleden seyretti, yine kulenin önünde mutlu pozlar verip dik durduk... 
Her gün aynı şeyler, zaman bile hep aynı gibi takvimdeki rakamlar değişmesine rağmen, mekan zaten aynı hatta gittikçe daha da aynılaşıyor, yalnız kişiler başka....
Ve yine geç saatlerde ayrıldık semtten; belki birilerine hoşçakal bile diyemeden, belki birileri bize bir elveda bile demeden, belki yalnız belki yapayalnız eve döndük. Yine kafamızı yastığa koyduk ve yine aynı hüzün.
Evet belli olan bir şey varsa o da bu rutindir. Bu rutin: "güne mutlu görünüp gece yine yastıkla beraber hüzne kavuşmak."  

Uğur BAĞCI