GECE VE ÇOCUK

Gece nasıl sevilmez ki. Gece tıpkı bir çocuk gibi değil midir? Ne istesek yaptıramaz mıyız ona? Kandırmaz mıyız? Çocuk sevilmez mi. Gece benim çocuğum; dünya ile vakit geçirdiğim, oynadığım, yaramazlık yaptığım bir çocuk. Bazen de ben gecenin çocuğu oluyorum: O oynuyor benimle, yeri geliyor bir yerlerden topluyor beni, yeri geliyor ninni söylüyor bana, yatırıyor beni başucumda bekliyor. Gece çocukluk arkadaşım benim, bu yüzden çok iyi tanıyorum onu, huyunu suyunu biliyorum. Tabi o da benimkini. Bu yüzden iyi anlaşıyoruz. Ara sıra küsüyoruz tabi ayrı düşüyoruz. Onu görmezden gelmek için geceden değil akşamdan uyuyorum sabaha kadar. Henüz başka bir yaptırımım olmadı. Ama bu da en fazla 3 gece sürüyor: Elhamdülillah, müslümanız yaa...

Uğur BAĞCI