ISLAK SAYFA
Korkuyorum otobüse binerken, korkuyorum oturacak boş koltuk olmayacak diye, korkuyorum oysa ki otobüsün kalkacağı ilk durak, neyden korkuyorum biliyor musun? Ayakta kalıp, kitabımı okuyamayacak olmamdan...
Bir an olsun içim rahatlıyor, otobüs bomboş, içi biraz soğuk doğal olarak, kontak kapalı ve sıcak soluklar için yeterli nüfus yok. Dışarısı soğuk, soğuk ve ahmak ıslatan bir yağmur var. Oturuyorum boş koltuğa, montum ve çantam ıslanmış. Deri çantam evet deri, şık ama nankör bir malzeme, yazın yakar kışın üşütür ama seviyorum çok estetik duruyor.
Yine korkuyorum, içinden kitabımı çıkarırken montuma, çantama değecek sayfaları ıslanacak diye. Neyse özenle çıkarıyorum heybemden kitabımı. Heybem dediğim deri çantam. Heybemizde hep bir şeyler var okumak için yazmak için, bazen yemek için.
Başlıyorum kitabımı okumaya, ama tam kendimi veremiyorum, bir çelişki var motor çalışmadan seyir halinde olmadan otobüs odaklanamıyorum. Belki de ellerim soğuk ondan.
Neyse kalkıyor otobüs, ve eve gideceğim süre, trafik korna sesleri hiç umrumda olmadan dalıyorum okumaya. Sayfalar geçiyor, hep sevmişimdir gece son sefer otobüslerini çok samimi çok gerekli çok değerli gibi, çünkü son artık, başka bir daha aynısından yok o gün için. Hep de müsait olursa cam kenarını tercih etmişimdir. Birden yağmur damlaları kitap sayfasına düşüyor, şaşırıyorum. Cam aralığına bakıyorum tebessüm ediyorum. Ne yaparsan yap yağmur damlası düşecekse, düşer engelleyemezsin diyorum içimden. Camı kapatıp devam ediyorum okumaya ta ki evime en yakın duraktan 2 duraktan öncesine gelene kadar...
NOT: Dorian Gray'in Portresi Kitabı sayfa 62 otobüsteki açık cam aralığından düşen 3-5 yağmur damlasına maruz kaldı.
Bir an olsun içim rahatlıyor, otobüs bomboş, içi biraz soğuk doğal olarak, kontak kapalı ve sıcak soluklar için yeterli nüfus yok. Dışarısı soğuk, soğuk ve ahmak ıslatan bir yağmur var. Oturuyorum boş koltuğa, montum ve çantam ıslanmış. Deri çantam evet deri, şık ama nankör bir malzeme, yazın yakar kışın üşütür ama seviyorum çok estetik duruyor.
Yine korkuyorum, içinden kitabımı çıkarırken montuma, çantama değecek sayfaları ıslanacak diye. Neyse özenle çıkarıyorum heybemden kitabımı. Heybem dediğim deri çantam. Heybemizde hep bir şeyler var okumak için yazmak için, bazen yemek için.
Başlıyorum kitabımı okumaya, ama tam kendimi veremiyorum, bir çelişki var motor çalışmadan seyir halinde olmadan otobüs odaklanamıyorum. Belki de ellerim soğuk ondan.
Neyse kalkıyor otobüs, ve eve gideceğim süre, trafik korna sesleri hiç umrumda olmadan dalıyorum okumaya. Sayfalar geçiyor, hep sevmişimdir gece son sefer otobüslerini çok samimi çok gerekli çok değerli gibi, çünkü son artık, başka bir daha aynısından yok o gün için. Hep de müsait olursa cam kenarını tercih etmişimdir. Birden yağmur damlaları kitap sayfasına düşüyor, şaşırıyorum. Cam aralığına bakıyorum tebessüm ediyorum. Ne yaparsan yap yağmur damlası düşecekse, düşer engelleyemezsin diyorum içimden. Camı kapatıp devam ediyorum okumaya ta ki evime en yakın duraktan 2 duraktan öncesine gelene kadar...
NOT: Dorian Gray'in Portresi Kitabı sayfa 62 otobüsteki açık cam aralığından düşen 3-5 yağmur damlasına maruz kaldı.
Uğur BAĞCI
Oscar WILDE / Dorian Gray'in Portresi
Yorumlar
Yorum Gönder