ADSIZ

Yine adın geçti bugün. Kahretsin adların; adın, soyadın.

Yine konusu açıldı eskilerin. Birileri bahsetti, dile geldi okulun, mesleğin, arkadaşların, yaptıkların.

Yine özlem yine bir boşluk, yine yeniden hayal kırıklığı. Hayır bu sefer eski kırıkların ufalanışı: Ne demek bir kahve içememek, yüzünü görememek kahretsin sesini duyamamak ne demek? Nasıl bir yokluk bu, bu zamanda, bu teknoloji çağında.

Yine adın

yine bende yarım kaldın.

Yine bir yanım, yarım aklım 'dünya küçük' diye bir gün bir yerlerde karşılarız umudu ile dolaşıyor caddeleri, cafeleri. Kahretsin ki ben daha küçüğüm bu şehirden, bu ülkeden. Bedenim bir nokta sadece bu kalın kitapta.

Yine sen, yine sensiz ben.

Yine özlemin. Yine benden, dünyadan, her şeyden büyük...

Uğur BAĞCI